Gilles Deleuze, który widział w Spinozie prekursora myślenia immanencji, twierdził, że kwestia immanencji zaznacza się we współczesnej filozofii, gdy fenomenologia konfrontuje się z metafizyką. W wykładzie Martina Heideggera /Koniec metafizyki i zadanie myślenia/ czytamy jednak: „Metafizyka, znajdując się przypuszczalnie na końcowym etapie swoich dziejów, nie dopuszcza do pojawienia się innego myślenia, mimo że ono przecież /jest/”. Heidegger odnosił się tu zapewne do własnego późnego myślenia, ale również odejście od filozofii i przejście do nie-filozofii, którego dokonuje François Laruelle, możemy rozumieć jako przejaw tego /innego/ myślenia, myślenia chcącego zerwać z filozofią. Status filozofii w ich myśleniu staje się czymś problematycznym, a sama filozofia zdaje się w nim zanikać na rzecz jakiegoś innego myślenia, myślenia już /poza/ filozofią, a może nawet i kontemplacji.
Jak zatem można dziś myśleć immanencję? Teksty zebrane w tej książce w mniej lub bardziej bezpośredni sposób próbują odpowiedzieć na to pytanie, dając pewne spektrum immanencji, którego dialektyka – dialektyka spektralna – została przedstawiona w ostatnim artykule.
Jest to tekst żywy i przejmujący, momentami niepokojący, dający do myślenia, stawiający fundamentalne pytania nie tylko o nasze istnienie w czasie i przestrzeni, ale o samą fenomenologię, jej źródłowość, tożsamość, nieprzemijającą aktualność – jej metafizyczność. Być może tekst Cezarego Woźniaka staje się już nie-fenomenologią. Jednak fenomenologia i nie-fenomenologia, jak filozofia i nie-filozofia, potrzebują siebie nawzajem i stanowią nierozerwalny splot. /
Z recenzji dr hab. Moniki Murawskiej, prof. ASP w Warszawie/
Cezary Woźniak – filozof, tłumacz, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu Kultury UJ. Autor książek /Martina Heideggera myślenie sztuki/ i /Okamgnienie. Doświadczenie źródłowe a granice filozofii/ (wznowienie pt. /Heidegger. Da/Augenblick/) oraz artykułów publikowanych m.in. w „Kwartalniku Filozoficznym”, „Przeglądzie Filozoficznym”, „Principiach” i „Argumencie”.