Polskie herbaria renesansowe jako źródło wiedzy medycznej to praca zbiorowa, której autorami są pracownicy Katedry Historii Medycyny Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum oraz studenci medycyny i pielęgniarstwa w Collegium Medicum. Rozdziały książki są poświęcone poszczególnym specjalizacjom i gałęziom medycyny. W tomie opracowane zostały kolejno: okulistyka, hematologia, kardiologia, gastroenterologia, stomatologia, psychiatria i seksuologia. Osobny rozdział został poświęcony zastosowaniu surowców roślinnych w leczeniu ran. Zagadnienie leczniczych właściwości ziół opisanych na kartach polskich herbarzy renesansowych zostało również przedstawione w ujęciu dietetycznym, a więc dosłownie i w przenośni od kuchni. Dietetyce zostały poświęcone dwa rozdziały książki. Autorzy przyjęli wspólną metodę pracy. Polegała ona na porównaniu wiadomości zapisanych w renesansowych herbarzach ze współczesną wiedzą medyczną. Pozwoliło to ocenić, na ile dobór surowców roślinnych w leczeniu danego schorzenia w epoce renesansu był trafny, a na ile zależał od siły wypadkowej tradycji, przesądów i… przypadku. Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, z całą pewnością warto sięgnąć po tę książkę