Książka Arkadiusza Adamczuka jest pierwszą monografią wspaniałego kodeksu pochodzącego ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej KUL. Opisany w niej iluminowany rękopis Concordia discordantium canonum Gracjana, zwany Dekretem, powstał pod koniec XIII wieku w Tuluzie na południu Francji. Autor podejmuje próbę odtworzenia dziejów lubelskiego manuskryptu i określenia jego miejsca w iluminatorstwie średniowiecznym. Przede wszystkim jednak koncentruje się na ikonografii 38 miniatur, ilustrujących problematykę prawa kanonicznego na tle średniowiecznej sytuacji prawnej, politycznej, ekonomicznej i kulturowej. Praca ukazuje bogate artystycznie ilustracje, które służyły nie tylko uświetnieniu kodeksu. Wprowadzały one również dodatkową formę przekazu, niezwykle istotną w kulturze średniowiecza, jaką jest obraz. Prowadzi to do konkluzji, stwierdzającej, że wszystkie elementy rękopiśmiennej, iluminowanej księgi są równorzędne, dopełniają się wzajemnie. Mają znaczenie symboliczne i oddziałują na odbiorcę w różnoraki sposób, pozwalając mu głębiej zrozumieć i przyswoić treść kodeksu.