Tylko zalogowani, zarejestrowani użtkownicy instytucjonalni mogą zamawiać towar
Użytkowników indywidualnych zapraszamy do sklepu detalicznego.
Dorobek literacki Adolfa Rudnickiego od samego początku wyraźnie różnił się od twórczości generacji, do której należał. Jego pisarstwo, rozwijające się na przestrzeni niemal sześćdziesięciu lat, inspirowane było dziełami m.in. Joyce’a, Dostojewskiego czy Kafki i ulegało wielokrotnym przekształceniom – od utworów quasi-reportażowych, przez małe formy narracyjne, aż do biograficznej eseistyki. Autor sformułowania „epoka pieców” przez niemal cały okres swojej działalności pozostał jednak wierny strategii pisarskiej, przyjętej już w początkowym okresie twórczości – „funkcji solidarnej pamięci”. Poruszana przez niego problematyka holocaustu, zdeterminowana żydowskim pochodzeniem oraz przynależnością do tzw. „tragicznego pokolenia”, stanowi najważniejszy temat jego utworów. Rudnicki, sam ocalały z zagłady, przemawia w imieniu tych, którzy musieli zamilknąć; opłakuje zmarłych, ale nie zapomina również o ocalałych, obciążonych traumą wojennych doświadczeń. Próbuje oddać grozę doświadczenia historycznego i pozostaje w tym wyjątkowo konsekwentny – akcentuje etyczny heroizm i sprzeciwia się wizji człowieka zdegradowanego do poziomu zwierzęcia. „Piękna sztuka pisania uczyła nas szacunku do człowieka. A my na co patrzeliśmy codziennie? Ludzie z ludzi robili mydło. Rozbijano główki dzieci o mur. Włosami dziewcząt upychano materace”. (fragment) „Rudnickiego nie fabuła i chronologia interesują najbardziej. Dla niego ciekawy jest portret psychologiczny i socjologiczny, wielopoziomowe relacje międzyludzkie, metafizyka wreszcie”. Ze Wstępu Józefa Wróbla
Tylko zalogowani, zarejestrowani użytkownicy
instytucjonalni mogą zamawiać towar
Chcesz zostać klientem Liber? Prosimy o kontakt z działem handlowym.
Użytkowników indywidualnych zapraszamy do sklepu detalicznego.
Rozpoczeto import danych
z Navireo.