Technika nie służy prawidłom gospodarki; to gospodarka poddawana jest narastającej technicyzacji. Zbliżamy się do stanu – a gdzieniegdzie już go osiągnęliśmy – w którym technicyzacja procesu pracy ważniejsza jest od zysków, jakie przynosi. To znaczy – trzeba ją realizować, nawet jeśli przynosi straty. Ta oznaka zapaści gospodarki jest jednocześnie cechą narastającej perfekcyjności technicznej. Technika jako całość nie stosuje się do zasady rentowności i nie może się do niej stosować. Rozwija się kosztem gospodarki, pogłębia gospodarczą zapaść, prowadzi do ekonomiki strat, tym widoczniejszej, im skuteczniejsze dążenie do technicznej perfekcji ją poprzedza. Gdybyśmy mogli stać się bogaci dzięki racjonalizacji procesów pracy, wzrostowi produkcji i zwiększeniu wydajności pracy, to już dawno by tak było. Z faktu, że postęp techniczny wzbogaca cieniutką i nader podejrzaną warstwę przedsiębiorców nie można wyciągać wniosku, że stanowi on źródło bogactwa. Friedrich Georg Jünger (1898–1977) – niemiecki poeta, prozaik, eseista. W swojej twórczości zajmował się przede wszystkim krytyką kultury. Młodszy brat Ernsta Jüngera. Po I wojnie światowej, podczas której został ciężko ranny, podjął studia nad kameralizmem na Uniwersytecie w Lipsku i Uniwersytecie Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze. Perfekcja techniki wydana w 1946 roku jest jedną z najważniejszych książek Jüngera oraz pozostaje nadal jedną z najważniejszych krytyk pojęcia techniki.